Beatyfikacja Prymasa Tysiąclecia i Matki Elżbiety Czackiej
zostaw swoje podziękowania i prośby w pamiątkowej księdze
DOCEŃMY ICH ŻYCIE
12 września to wielki dzień, na który przyszło nam czekać ponad 40 lat – beatyfikacja Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Żył i umierał w opinii świętości jako ten, który za cenę własnego cierpienia przeprowadził Naród przez największe mroki komunizmu. To dzięki niemu miliony Polaków zachowało w sercach wiarę, miłość do Ojczyzny, poszanowanie dla rodzącego się życia i cześć dla rodziny.
Wraz z nim chwały ołtarzy dostępuje Matka Elżbieta Róża Czacka, która jest wzorem oddania całego swojego życia Bogu i najbardziej potrzebującym. Dzieło jej życia to podwarszawskie Laski, gdzie stworzyła ośrodek kompleksowej pomocy osobom niewidomym.
Ich bohaterska, piękna i godna naśladowania postawa zasługuje na docenienie. Dlatego zapraszamy Państwa do złożenia za pośrednictwem formularza na dole strony pamiątkowego wpisu. Mogą to być słowa uznania, wyrazy dziękczynienia czy też szczera prośba do nowych błogosławionych o ich wstawiennictwo.
Państwa wpisy umieścimy w przygotowanej specjalnie na tę okazję księdze. Zostanie ona złożona jako dar od Przyjaciół Centrum Życia i Rodziny przy grobowcu Prymasa w warszawskiej katedrze, a potem umieszczona w Muzeum Archidiecezjalnym.
Bardzo zachęcamy Państwa do napisania nawet kilku słów, szczególnie jeśli nie będą mogli Państwo być fizycznie obecni na beatyfikacji. To będzie piękny wyraz naszego uznania dla Prymasa Tysiąclecia i Matki Czackiej, a zarazem możliwość wyproszenia za ich wstawiennictwem potrzebnych nam łask.
KARDYNAŁ STEFAN WYSZYŃSKI
Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 w Zuzeli nad Bugiem w wielodzietnej, pobożnej i patriotycznej rodzinie. W 1924 roku przyjął święcenia kapłańskie, a w 1946 r. został wyświęcony na biskupa lubelskiego. Dwa lata później bp Wyszyński został powołany przez papieża Piusa XII na prymasa Polski.
Mimo agresywnej postawy ówczesnego komunistycznego rządu, Prymas Wyszyński doprowadził do porozumienia na linii Kościół-państwo. Jednak władze łamały zawarte postanowienia, roszcząc sobie prawo do obsady stanowisk kościelnych. Wówczas w liście do Bolesława Bieruta Prymas napisał pamiętne słowa: Rzeczy Bożych na ołtarzach Cezara składać nam nie wolno. Non possumus. W rezultacie został aresztowany bez aktu oskarżenia i więziony przez 3 lata. Wtedy to stworzył Jasnogórskie Śluby Narodu.
W 1957 roku zainicjował peregrynację Obrazu Jasnogórskiego po całej Polsce. W tym samym roku odebrał też insygnia kardynalskie. W 1965 roku podpisał Orędzie biskupów polskich do niemieckich, za co komunistyczna propaganda oskarżyła go o zdradę stanu. W 1966 roku rozpoczął w Gnieźnie obchody milenium chrztu Polski, a 3 maja tego roku na Jasnej Górze złożył Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, Matki Kościoła, za wolność Kościoła Chrystusowego w Polsce i na świecie.
Prymas aktywnie upominał się o przestrzeganie prawa przez władze komunistyczne, szczególnie o wolność wyznania i sumienia, o prawo do życia od poczęcia oraz o prawdę w życiu publicznym i społecznym. Stał się nieformalnym mediatorem między „Solidarnościowcami” a rządem PRL.
Zmarł 28 maja 1981 roku, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
Matka Elżbieta Róża Czacka
Róża Maria Czacka urodziła się 22 października 1876 w Białej Cerkwi nad Bugiem. Odebrała bardzo staranne wykształcenie, jednakże w wieku 22 lat zupełnie straciła wzrok. Swoją chorobę przyjęła jako wezwanie do niesienia pomocy niewidomym. W 1911 roku powołała do życia Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi. W ramach tej instytucji w Warszawie powstały m. in. ochronka dla dziewcząt, szkoła powszechna, biblioteka brajlowska i warsztaty.
Bóg złożył w sercu Róży Czackiej pragnienie życia zakonnego i powołania nowego zgromadzenia, które miało pracować na rzecz niewidomych. W 1917 r. przywdziała ona habit franciszkański i złożyła śluby wieczyste, przyjmując imię zakonne Elżbieta. Rok później powstało Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża.
Siostry w 1922 r. otrzymały jako darowiznę ziemię w podwarszawskich Laskach, dokąd przeniesiono wszystkie placówki Towarzystwa. To miejsce stało się ośrodkiem kompleksowego wsparcia dla osób niewidomych, które mogły uzyskać tu odpowiednie wykształcenie, pozwalające im prowadzenie samodzielnego życia.
Współpraca Matki Czackiej z ks. Władysławem Korniłowiczem sprawiła, że Laski stały się ważnym ośrodkiem duchowości franciszkańskiej, zwłaszcza dla ludzi „poszukujących Boga”. Wskazywała przy tym, że dzieło Lasek „powstało w pierwszym rzędzie dla chwały Bożej i ratowania dusz”.
Jak wspominają jej wychowankowie, biły od niej „niezmierna dobroć, przedziwny spokój, niezłomna prawda tkwiąca w jej głosie i ogromna moc ducha emanująca z całej jej postaci”.
Matka Elżbieta Róża Czacka zmarła 15 maja 1961 roku.
złóź wpis w księdze pamiątkowej
[quform id=”1″ name=”księga poparcia”]
Akcja została zakończona dziękujemy wszystkim za udział
